FAQ

Oczywiście, że tak. Przez cały czas trwania studiów forma przygotowania projektów pozostaje dowolna. Wszystkie braki programowe można uzupełnić w ramach zajęć fakultatywnych lub uzupełniających.

To zależy od typu pracy i czasu, jaki jest na nią potrzebny. Oczywiście praca w zawodzie scenografa postrzegana jest jako rozwój i zdobywanie doświadczenia. Nie może ona jednak zastąpić nauki i być usprawiedliwieniem nieobecności na zajęciach.

Oczywiście, że tak. Na III roku studiów dwukrotnie można wybrać po dwie pracownie zarówno z dziedziny teatru, jak i filmu. Wraz z początkiem każdego semestru pracownie można zmienić. Przez cały V rok w wybranej pracowni powstaje dyplom, jednak w uzasadnionych przypadkach, w trakcie roku również może nastąpić zmiana tematu i promotora.

W trakcie autoprezentacji kandydaci_tki odpowiadają na pytania komisji. Część z nich dotyczy prac, które powstały podczas egzaminu praktycznego. Pojawiają się także pytania dotyczące ogólnej orientacji w świecie kultury i sztuki ze szczególnym uwzględnieniem obszaru sztuk wizualnych, filmu i teatru.

Ze względu na zróżnicowany i zindywidualizowany charakter studiów nie da się oszacować jednej, stałej kwoty. Studenci wybierają pracownie o konkretnym profilu, które warunkują narzędzia, a co za tym idzie także i koszty. Większe wydatki pojawiają się głównie na początku studiów, kiedy trzeba zaopatrzyć się we wszystko, co będzie potrzebne przez następne lata.

Tak. W Akademii Sztuk Pięknych działa program Erasmus+, w ramach którego studentki i studenci mogą studiować na zagranicznych uczelniach artystycznych.

Większość absolwentów Wydziału Scenografii zostaje artystami pracującymi w zawodzie scenografa. Pracują na planach filmowych, przy serialach, reklamach, w telewizji, w teatrach operowych, muzycznych, dramatycznych, lalkowych, przy widowiskach plenerowych, czy w firmach zajmujących się multimediami. Dzięki zdobytym praktycznym i merytorycznym umiejętnościom odnajdują się także w wielu pokrewnych branżach i dziedzinach.

Działaniami promocyjnymi dotyczącymi studentów oraz absolwentów Wydziału Scenografii zajmuje się Biuro Karier. Ponadto studenci wydziału uczestniczą w różnorodnych inicjatywach i przedsięwzięciach organizowanych przez uczelnię i Samorząd studentów, np. Noc Muzeów czy też wystawa UpComing – Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Co roku w czerwcu organizowana jest także Wystawa końcoworoczna.

Tak, studenci I roku mogą korzystać ze stypendium socjalnego, zapomogi oraz stypendium dla osób z niepełnosprawnościami.

Aby prawidłowo przygotować niezbędne dokumenty należy zapoznać się z wytycznymi dostępnymi w Regulaminie Zasad i Kryteriów Przyjęć na Studia w ASP w Warszawie.

Składana dokumentacja dorobku artystycznego ma formę tradycyjnej teczki i portfolio elektronicznego. Prawidłowo przygotowana teczka powinna składać się z nie więcej niż 25 prac. Na teczkę składają się prace rysunkowe i malarskie (minimalnie 7 prac rysunkowych (w tym cała postać) i 7 malarskich). Maksymalny rozmiar prac 100 × 70 cm, maksymalna liczba prac – 25 sztuk. Mile widziane są także prace dodatkowe świadczące o zainteresowaniach kandydata. Mogą to być fotografie, szkice, projekty architektoniczne, wnętrzarskie, scenograficzne, zdjęcia rzeźb, lalek, prac wielkoformatowych, makiet, czy wszelkich innych efektów działań plastycznych. Co roku na wydziale organizowane są konsultacje dla kandydatów na studia.

W ramach przygotowywania do rozmowy kwalifikacyjnej prosimy o obejrzenie w teatrach, kinach, Internecie interesujących spektakli, filmów czy koncertów – wymagana jest ogólna orientacja w polskim i zagranicznym życiu kulturalnym, prasie teatralnej i kulturalnej.

Lektury przygotowujące do autoprezentacji i studiów scenograficznych

1. Allan Starski, Irena A. Stanisławska, Scenografia, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2013.
2. Erwin Axer, Z pamięci, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2006.
3. Bablet Denise, Rewolucje sceniczne XX wieku, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1980.
4. Ingmar Bergman, Laterna magica, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1991.
5. Roman Chymkowski, Wojciech Dudzik, Michał Wójtowski, Wiedza o kulturze, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2003.
6. Zygmunt Hübner, Sztuka reżyserii, Fundacja Teatru Myśli Obywatelskiej im. Zbigniewa Hübnera, Warszawa 2014.
7. Zbigniew Raszewski, Krótka historia teatru polskiego, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1990.
8. Józef Kelera, Krótka historia teatru w Europie, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2018
9. Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty, Videograf II, Katowice 2009.
10. Jan Kott, Kamienny potok, Aneks, Londyn 1986.
11. Przeciw konwencjom. Antologia tekstów o teatrze polskim i obcym od Antoine’a po czasy współczesne (1887–1990), red. Marta Fik, Wydawnictwo Krąg, Warszawa 1995.
12. Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku, red. Dorota Buchwald, Dariusz Kosiński, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2020.

oraz:

• Miesięcznik „Teatr”
• „Didaskalia” (wydanie internetowe)
• portal e-teatr
• portal teatralny.pl
• portal Ninateka

Lektury te pozwalają na zdobycie podstawowych informacji z dziedziny scenografii. Nie pytamy bezpośrednio o informacje zawarte w tych opracowaniach – to nasza sugestia, mająca ułatwić kandydatom zorientowanie się w przedmiocie studiów.